Hoe gaat het met jou?
Vaak wordt die vraag gesteld en het antwoord niet eens echt afgewacht. Want mensen gaan ervan uit dat je goed zegt. En als het nu eens niet echt goed gaat? Zoals bij ons, dat Sjonny ALS had en niet beter kon worden? Het was een ontzettend zware tijd en dat heeft lang niet iedereen gezien of gemerkt. Gelukkig waren er een paar familieleden en vriendinnen, die het wel in de gaten hadden. Die zich echt met ons gezin verbonden voelden.
Die me een apje stuurden of er af en toe even waren. Er zijn is soms echt genoeg. Ik had één vriendin, die liever haar problemen bleef benoemen. Natuurlijk zag ik om me heen, dat er meer was in de wereld, maar om nu haar problemen erbij te dragen? Ik vond het heel moeilijk om hier iets over op te merken. Pas toen ik een aantal jaren na Sjon’s overlijden inzag, dat ze weer zo’n ‘probleem’ bij me wilde droppen, en ik tegen een flinke burn-out aanzat, heb ik haar vaarwel gezegd. Soms is dat gewoon nodig. Ze zoog mijn energie bij me vandaan. Misschien geheel onbewust, maar het was de energie die ik zelf zo hard nodig had en heb. Ik deel het liever met mensen, waar de energie-uitwisseling gelijkmatig gaat. En natuurlijk, soms geef je meer en soms krijg je meer. Dat is (in mijn ogen) logisch.
Ik wil graag meer verbinding met jou als lezer/es van dit blog maken. Vandaar dat vandaag mijn oprechte vraag aan jou is: Hoe gaat het met je vandaag? Voel eens wat die vraag met je doet en als je wilt, mag je me daar onder deze post of in een persoonlijk bericht antwoord op geven.
Liefs, Mariska